حفره

انگار حفره ای درونم هست ...
حفره ای از نبود کفشهایم ...
آه ولی من کفشهایم را ترک کرده ام ....
و شاید آنها مرا ترک گفته اند
بدون آنها جاده های نو را میدوم...
اما قطعا حقیقت این است
من هنوز بدون کفشهایم به انتهای هیچ جاده ای نرسیده ام ...
مثله همیشه درست در وسط جاده پاهایم سست می شود
برمی گردم و به عقب نگاه می کنم ...
گویی یخ زده ام ...
به بدترین خودم در نبود کفشهایم رسیده ام..
و من برای اینکه از هم نپاشم لازم است حفره رو پر کنم ...